Home

maurice van es rooms of now booksoforigin puddy andykaufman 2020 japan2019 pieterlammers rijksakademie all tags see everything

What is cannibalism? Cannibalism is the act of consuming another individual of the same species as food. Cannibalism is a common ecological interaction in the animal kingdom and has been recorded in more than 1,500 species. Human cannibalism is well documented, both in ancient and in recent times. The rate of cannibalism increases in nutritionally poor environments as individuals turn to conspecifics as an additional food source. Cannibalism regulates population numbers, whereby resources such as food, shelter and territory become more readily available with the decrease of potential competition. Although it may benefit the individual, it has been shown that the presence of cannibalism decreases the expected survival rate of the whole population and increases the risk of consuming a relative. Other negative effects may include the increased risk of pathogen transmission as the encounter rate of hosts increases. Cannibalism, however, does not—as once believed—occur only as a result of extreme food shortage or of artificial/unnatural conditions, but may also occur under natural conditions in a variety of species. Cannibalism is prevalent in aquatic ecosystems, in which up to approximately 90% of the organisms engage in cannibalistic activity at some point in their life-cycle. Cannibalism is not restricted to carnivorous species: it also occurs in herbivores and in detritivores. Sexual cannibalism normally involves the consumption of the male by the female individual before, during or after copulation. Other forms of cannibalism include size-structured cannibalism and intrauterine cannibalism. Behavioural, physiological and morphological adaptations have evolved to decrease the rate of cannibalism in individual species.

wikipedia cannibalism

De eerste bewoners van Fiji kwamen vermoedelijk rond 1500 voor Christus naar Fiji. Of er daarvoor op Fiji ook al mensen woonden is niet bekend. De eerste bewoners kwamen uit Nieuw-Caledonië en worden het Lapita-volk genoemd. Ze waren voornamelijk zeelieden en vissers. Iets later dan het Lapita-volk kwamen de Melanesiërs naar Fiji. Voor deze twee volken was kannibalisme normaal. Hoewel de Melanesiërs veel gewoonten overgenomen hadden van het Lapita-volk, werd dit volk uiteindelijk toch verdreven door de groei van de hoeveelheid Melanesiërs.

Tijdens de ontdekkingsreizen van de Europeanen in de zeventiende en achttiende eeuw, was de Nederlander Abel Tasman in 1643 de eerste die Fiji bezocht. In 1774 trok ook de Engelsman James Cook door dit gebied. De echte “ontdekking” van Fiji staat echter meestal op naam van kapitein William Bligh, die in 1789 door dit gebied trok. In het begin van de negentiende eeuw werd er door de Europeanen veel met Fiji gehandeld. In de jaren 30 van de negentiende eeuw stuurde Groot-Brittannië missionarissen naar Fiji om tegen het kannibalisme te strijden, dat daar nog steeds normaal was (een aantal van deze missionarissen werd echter door de kannibalen opgegeten). In 1840 werden voor het eerst alle eilanden van Fiji ontdekt door de Amerikanen. In 1854 bekeerde Seru Epenisa Cakobau, de toenmalige leider van Fiji, zich tot het christendom. Veel inwoners van Fiji namen het christendom vervolgens aan naast hun traditionele tradities en religies.

boudewijnbuch cannibalism